“Wat een gek ding” dacht ik toen ik langs de vitrine liep in het Museum of London.
“Het lijkt wel een gieter maar dan van 16e of 17e eeuws aardewerk!”. Tijdens
een weekendje weg in Londen was ik weggevlucht uit een overvol en benauwd
British Museum om terecht te komen in het leuk opgezette Museum of London.
Het blijkt dat mijn verbazing terecht was, dit soort gieters zijn erg zeldzaam. Na even
speuren op het internet heb ik een krantenartikel gevonden waarin staat dat vorige
jaar eenzelfde exemplaar voor 6.580 pond is gekocht door (je verwacht het niet) het
Garden museum in London.
Het aardewerk zelf is echter niet heel bijzonder; roodbakkend geglazuurd aardewerk
werd vaak lokaal geproduceerd en was in de 15e t/m 17e eeuw overal verkrijgbaar.
Tijdens de Leiden Underground rondleidingen noem ik het ook wel het Hema aardewerk
van die tijd. De meest voorkomende vormen zijn kookpotten en pispotten. Het glazuur
dat op het aardewerk zit is van lood gemaakt. Nu weten we dat koken in loden pannen
giftig is, in die tijd was dit helaas nog niet bekend.
Dit soort objecten zijn voor mij de reden om naar musea te gaan, gecombineerd met
de opstelling van een tentoonstelling en hoe een museum het verhaal rond het object
probeert te vertellen. Veel van de spullen die in museumvitrines staan heb ik als archeoloog
al een keer in mijn handen gehad en zijn niet meer de reden voor een museumbezoek.
Na verder speuren op het internet heb ik helaas geen aardewerken gieter kunnen vinden
die in Nederland te bezichtigen is. Er staat een gieter in het Belgische Ename en anders
wordt het toch een bezoekje aan Londen. De collectie van het Museum of London is trouwens
op internet terug te vinden, ze hebben een kleine 30 van dit soort gieters in bezit (de een
completer dan de ander). Dit betekent dat het museum meer dan 150.000 pond aan
aardewerken gieters in bezit heeft!